Hallo allemaal, ik reageer op Robert"s oproep om "mijn verhaal"(in dit geval dat van mijn vrouw) te vertellen.
De eerste klachten dateren van ca. 1975 en verergerden gedurende de daaropvolgende jaren: hoofdpijn, nekpijn, pijn in ledematen , pijn rondom bostkas, verlammingsverschijnselen, uitputting etc. , diverse ziekenhuisopnames, diverse foute(achteraf) diagnoses. Vanaf 1991 tot 1996 volledig geinvalideerd. Uit alternatieve hoek aanwijzing voor Lyme gekregen. Bloedonderzoek AMC, ELISA negatief, dus geen Lyme.
Medio 1996 naar USA, klinische diagnose: Lyme. ondersteund door positieve Western Blot. Aldaar 8 weken doxy IV, de laatste weken in combinatie met Klacid, hetgeen thuis 3 maanden oraal werd voortgezet.
Fors herstel trad op, kon weer lopen, minder uitputting, minder pijn.
Geleidelijk weer achteruitgang. Bezoek aan zgn Lymespecialist in NL uiterst frustrerend en dus zonder resultaat. Daarom in 2000 weer naar USA, diagnose: chronisch persisterende Lyme, Lyme encephalophaty alsmede Ehrlichiosis (co-infectie). Medicatie: tetracycline (oraal) plus flagyl. Geleidelijk aan verbetering, echter in beperkte mate. In 2002 werd ivm de hevige borstkaspijnen een thoracale stenose (T6-T9)vastgesteld. Bij operatie bleek dat littekenweefsel zich spiraalvormig rondom de dura
had geformeerd, hetgeen volgens de chirurg alleen aan een infectie(lees Lyme) kon worden toegeschreven. Agv operatie weer enorme terugval. 2 weken claforan infuus alsmede oraal Zinnat gaf enigszins verbetering. Vorig jaar geopereerd aan staar aan beide ogen. Inmiddels weer vrijwel volledig geinvalideerd, vreselijke pijn in armen, benen rug en bortskas, uitgeput, kan niet zitten en niet op rug liggen en is zo extreem lichtgevoelig dat ze tijd moet doorbrengen in verduisterde slaapkamer. Kortom: een vreselijk en onacceptabel leven. Recent getracht om internist over te halen tot opnieuw langdurige antibioticakuur. Hij stelt: je bent uitbehandeld, je hebt genoeg antibiotica gehad. De laatste ILADS richtlijnen weigerde hij aan te nemen; hij zei: "Er wordt zoveel onzin over Lyme geschreven".
We proberen nu een arts te vinden die wel bereid is om langdurig te behandelen met antibiotica.
Hans
Oproep voor jullie verhaal
-
Martijn
- Berichten: 2966
- Lid geworden op: Do 23 Okt 2003 22:40
- Locatie: Friesland
aan Hans
Hans schreef:
"Hallo allemaal, ik reageer op Robert's oproep om "mijn verhaal"(in dit geval dat van mijn vrouw) te vertellen."
Hallo Hans,
Wat een triest verhaal, zeg.
"De eerste klachten dateren van ca. 1975 en verergerden gedurende de daaropvolgende jaren: hoofdpijn, nekpijn, pijn in ledematen , pijn rondom bostkas, verlammingsverschijnselen, uitputting etc. , diverse ziekenhuisopnames, diverse foute(achteraf) diagnoses. Vanaf 1991 tot 1996 volledig geinvalideerd. Uit alternatieve hoek aanwijzing voor Lyme gekregen. Bloedonderzoek AMC, ELISA negatief, dus geen Lyme."
Lieten ze de diagnose wel/geen Lyme alleen bepalen door de ELISA, of keken ze ook naar de anamnese? (ziektegeschiedenis)
De testen zijn ter ondersteuning, bovendien is de ELISA-test niet betrouwbaar. De diagnose moet voornamelijk klinisch zijn.
"Medio 1996 naar USA, klinische diagnose: Lyme. ondersteund door positieve Western Blot. Aldaar 8 weken doxy IV, de laatste weken in combinatie met Klacid, hetgeen thuis 3 maanden oraal werd voortgezet.
Fors herstel trad op, kon weer lopen, minder uitputting, minder pijn.
Geleidelijk weer achteruitgang."
De kuur had dus langer moeten voortduren, waarschijnlijk enkele jaren.
"Bezoek aan zgn Lymespecialist in NL uiterst frustrerend en dus zonder resultaat."
Laat me raden: H. Kuiper van het flevoziekenhuis? (niet aan te bevelen)
"Daarom in 2000 weer naar USA, diagnose: chronisch persisterende Lyme, Lyme encephalophaty alsmede Ehrlichiosis (co-infectie). Medicatie: tetracycline (oraal) plus flagyl. Geleidelijk aan verbetering, echter in beperkte mate."
Tot zover ik weet, is tetracycline minder goed voor neuroborreliose, omdat het moeilijk de blood-brain barrier (bbb) penetreert. Beter is doxycycline of minocycline.
"Recent getracht om internist over te halen tot opnieuw langdurige antibioticakuur. Hij stelt: je bent uitbehandeld, je hebt genoeg antibiotica gehad. De laatste ILADS richtlijnen weigerde hij aan te nemen; hij zei: "Er wordt zoveel onzin over Lyme geschreven". "
Daar had de internist wel gelijk in. De nieuwe richtlijnen van het CBO bijvoorbeeld, meer dan 100 bladzijden vol met onzin.
"We proberen nu een arts te vinden die wel bereid is om langdurig te behandelen met antibiotica.
Hans"
Het valt niet mee om zo'n arts in Nederland te vinden. De meeste artsen weten niks van Lyme af en ze houden zich meestal aan de richtlijnen. Krijgen jullie steun van de huisarts? misschien kan die voor antibiotica zorgen.
Heel veel sterkte,
Martijn
"Hallo allemaal, ik reageer op Robert's oproep om "mijn verhaal"(in dit geval dat van mijn vrouw) te vertellen."
Hallo Hans,
Wat een triest verhaal, zeg.
"De eerste klachten dateren van ca. 1975 en verergerden gedurende de daaropvolgende jaren: hoofdpijn, nekpijn, pijn in ledematen , pijn rondom bostkas, verlammingsverschijnselen, uitputting etc. , diverse ziekenhuisopnames, diverse foute(achteraf) diagnoses. Vanaf 1991 tot 1996 volledig geinvalideerd. Uit alternatieve hoek aanwijzing voor Lyme gekregen. Bloedonderzoek AMC, ELISA negatief, dus geen Lyme."
Lieten ze de diagnose wel/geen Lyme alleen bepalen door de ELISA, of keken ze ook naar de anamnese? (ziektegeschiedenis)
De testen zijn ter ondersteuning, bovendien is de ELISA-test niet betrouwbaar. De diagnose moet voornamelijk klinisch zijn.
"Medio 1996 naar USA, klinische diagnose: Lyme. ondersteund door positieve Western Blot. Aldaar 8 weken doxy IV, de laatste weken in combinatie met Klacid, hetgeen thuis 3 maanden oraal werd voortgezet.
Fors herstel trad op, kon weer lopen, minder uitputting, minder pijn.
Geleidelijk weer achteruitgang."
De kuur had dus langer moeten voortduren, waarschijnlijk enkele jaren.
"Bezoek aan zgn Lymespecialist in NL uiterst frustrerend en dus zonder resultaat."
Laat me raden: H. Kuiper van het flevoziekenhuis? (niet aan te bevelen)
"Daarom in 2000 weer naar USA, diagnose: chronisch persisterende Lyme, Lyme encephalophaty alsmede Ehrlichiosis (co-infectie). Medicatie: tetracycline (oraal) plus flagyl. Geleidelijk aan verbetering, echter in beperkte mate."
Tot zover ik weet, is tetracycline minder goed voor neuroborreliose, omdat het moeilijk de blood-brain barrier (bbb) penetreert. Beter is doxycycline of minocycline.
"Recent getracht om internist over te halen tot opnieuw langdurige antibioticakuur. Hij stelt: je bent uitbehandeld, je hebt genoeg antibiotica gehad. De laatste ILADS richtlijnen weigerde hij aan te nemen; hij zei: "Er wordt zoveel onzin over Lyme geschreven". "
Daar had de internist wel gelijk in. De nieuwe richtlijnen van het CBO bijvoorbeeld, meer dan 100 bladzijden vol met onzin.
"We proberen nu een arts te vinden die wel bereid is om langdurig te behandelen met antibiotica.
Hans"
Het valt niet mee om zo'n arts in Nederland te vinden. De meeste artsen weten niks van Lyme af en ze houden zich meestal aan de richtlijnen. Krijgen jullie steun van de huisarts? misschien kan die voor antibiotica zorgen.
Heel veel sterkte,
Martijn
-
RobertF
- Berichten: 2042
- Lid geworden op: Zo 15 Feb 2004 16:21
Hallo Hans,
Bedankt voor je bericht. Als ik dit lees dan is het een grof schandaal dat dit bestaat. Als ik dan zo'n neuroloog hoor praten op de vergadering dan moet je toch helemaal wild worden. Als ik jou verhaal hoor en de manier waarop je behandeld wordt door artsen, dan is dat toch niet normaal, uiteindelijk betaal je voor het bezoek. Waarom laten we ons zo behandelen?
Misschien moeten we maar eens een zwarte lijst gaan opstellen van zulke artsen die zo met hun patienten omgaan. Ik heb gelijke ervaringen.
Men vraagt zich af hoe het komt dat de gezondheidszorg zo duur is. Ik durf de stelling aan dat een groot deel van onnodige kosten ontstaat door incapabele artsen.
Een tip voor alle patienten; begin met het aanleggen van een eigen dossier en koop een medisch woordenboek. Vraag van elk bloedonderzoek een kopie, vraag van elk rapport van de specialist aan de huisarts een kopie. Ik doe dit al 5 jaar en heb de bewijzen van foute bloedresultaten en foute rapportering. Als iedereen dat doet, dan komen de slechte artsen er vanzelf uit en hebben we de bewijzen van onvermogen.
groeten aan je vrouw
RobertF
Bedankt voor je bericht. Als ik dit lees dan is het een grof schandaal dat dit bestaat. Als ik dan zo'n neuroloog hoor praten op de vergadering dan moet je toch helemaal wild worden. Als ik jou verhaal hoor en de manier waarop je behandeld wordt door artsen, dan is dat toch niet normaal, uiteindelijk betaal je voor het bezoek. Waarom laten we ons zo behandelen?
Misschien moeten we maar eens een zwarte lijst gaan opstellen van zulke artsen die zo met hun patienten omgaan. Ik heb gelijke ervaringen.
Men vraagt zich af hoe het komt dat de gezondheidszorg zo duur is. Ik durf de stelling aan dat een groot deel van onnodige kosten ontstaat door incapabele artsen.
Een tip voor alle patienten; begin met het aanleggen van een eigen dossier en koop een medisch woordenboek. Vraag van elk bloedonderzoek een kopie, vraag van elk rapport van de specialist aan de huisarts een kopie. Ik doe dit al 5 jaar en heb de bewijzen van foute bloedresultaten en foute rapportering. Als iedereen dat doet, dan komen de slechte artsen er vanzelf uit en hebben we de bewijzen van onvermogen.
groeten aan je vrouw
RobertF
-
Ingeborg
- Berichten: 212
- Lid geworden op: Ma 22 Dec 2003 0:19
- Locatie: Leiden/Noordwijk
Hoi Lymegenoten,
Ik vond deze oproep op Yahoo Lyme-aid.
From: Rita Stanley
To: Robynn Harris
Sent: Wednesday, March 10, 2004 8:27 PM
Subject: Call for patient interviews
Call for Patient Interviews
We are currently in the process of writing a book about patients with Lyme
disease. The book will concentrate on a range of patient experiences, and
the target audience will be the general public as well as Lyme patients and
their family/friends. The publication may also be suitable for professionals
who want to know more about the personal effects of the disease.
We would like to interview patients/family/friends who have - or continue to
have - struggled with the disease. The general areas we want to explore will
include successes, ongoing struggles and fatalities. The book will present
in-depth stories of selected patients and a few families/friends. Those who
would like to participate will be privately interviewed and may choose to
select pseudonyms when their stories are published to protect privacy.
Doctors will also remain unnamed unless they wish otherwise. All
individuals interviewed and written up will sign documents to assure
appropriate handling of their wishes.
We would like this book to help patients and close associates realize they
are not alone in their struggles and to understand that there is hope
(success stories). In addition, our aspirations are that the healthy would
garner a better appreciation and understanding of the patients' personal
illness experiences and viewpoints which would include coping mechanisms,
hopes, longings, sense of loss, etc.
Authors
Trish Yerges lives in Oregon and has been a successful interviewer and
writer of two books, two history indexes and over 150 articles that have
appeared in newspapers and other publications. Her areas of expertise
include medicine, history, personal profiles, biographical sketches and art.
She was an advisor to a student writing group and was named Citizens Award
Writer ('00-'01) for The Valley News paper. The abbreviated story of her
daughter's struggle with Lyme disease was published in a local paper and can
be viewed at: http://www.canlyme.com/lauren.html
Rita L. Stanley, Ph.D., also lives in Oregon and has been a support group
leader for over a decade at the Good Samaritan Hospital in Portland. Her
additional experiences with Lyme disease include a successful outcome as a
patient and serving on the Director and Advisory Boards of the Lyme
Alliance, Inc., as well as early patient activism. She has published in
leading scientific journals such as The Journal of Biological Chemistry,
Journal of Neurochemistry, and Biology of Reproduction, and in Proceedings
of such groups as AAAS and American College of Ob/Gyn.
Please contact us at Ldportraits@c... if you would like to be a part
of this project or have any questions. We look forward to working with you!
Ik vond deze oproep op Yahoo Lyme-aid.
From: Rita Stanley
To: Robynn Harris
Sent: Wednesday, March 10, 2004 8:27 PM
Subject: Call for patient interviews
Call for Patient Interviews
We are currently in the process of writing a book about patients with Lyme
disease. The book will concentrate on a range of patient experiences, and
the target audience will be the general public as well as Lyme patients and
their family/friends. The publication may also be suitable for professionals
who want to know more about the personal effects of the disease.
We would like to interview patients/family/friends who have - or continue to
have - struggled with the disease. The general areas we want to explore will
include successes, ongoing struggles and fatalities. The book will present
in-depth stories of selected patients and a few families/friends. Those who
would like to participate will be privately interviewed and may choose to
select pseudonyms when their stories are published to protect privacy.
Doctors will also remain unnamed unless they wish otherwise. All
individuals interviewed and written up will sign documents to assure
appropriate handling of their wishes.
We would like this book to help patients and close associates realize they
are not alone in their struggles and to understand that there is hope
(success stories). In addition, our aspirations are that the healthy would
garner a better appreciation and understanding of the patients' personal
illness experiences and viewpoints which would include coping mechanisms,
hopes, longings, sense of loss, etc.
Authors
Trish Yerges lives in Oregon and has been a successful interviewer and
writer of two books, two history indexes and over 150 articles that have
appeared in newspapers and other publications. Her areas of expertise
include medicine, history, personal profiles, biographical sketches and art.
She was an advisor to a student writing group and was named Citizens Award
Writer ('00-'01) for The Valley News paper. The abbreviated story of her
daughter's struggle with Lyme disease was published in a local paper and can
be viewed at: http://www.canlyme.com/lauren.html
Rita L. Stanley, Ph.D., also lives in Oregon and has been a support group
leader for over a decade at the Good Samaritan Hospital in Portland. Her
additional experiences with Lyme disease include a successful outcome as a
patient and serving on the Director and Advisory Boards of the Lyme
Alliance, Inc., as well as early patient activism. She has published in
leading scientific journals such as The Journal of Biological Chemistry,
Journal of Neurochemistry, and Biology of Reproduction, and in Proceedings
of such groups as AAAS and American College of Ob/Gyn.
Please contact us at Ldportraits@c... if you would like to be a part
of this project or have any questions. We look forward to working with you!
Het is nog nooit zo donker geweest of het wordt weer licht
-
RobertF
- Berichten: 2042
- Lid geworden op: Zo 15 Feb 2004 16:21
-
anya
- Berichten: 295
- Lid geworden op: Za 1 Mei 2004 18:23
Mijn verhaal...
Naar aanleiding van je vraag om het eigen verhaal m.b.t. Lyme neer te zetten het volgende:
Ik heb een paard. Als gevolg daarvan komt ik regelmatig in het bos. Daar moet ik een teek hebben ontmoet, alhoewel ik dat nooit gemerkt heb. Ook een rode ring heb ik nooit gezien.
Hoe het begon...
Een jaar of 6 geleden kreeg ik vage klachten. Pijnlijke armen en benen die moe en zwaar aanvoelden. Ik voelde me bekaf. Ik ben naar de huisarts gegaan, die me doorstuurde naar de reumatoloog. Mijn beide ouders hebben reuma en men dacht dat het wel eens het begin van reuma zou kunnen zijn. De reumatoloog deed een functionderzoek, constateerde dat alles nog bewoog en dat ik maar gewoon af moest wachten.
Dat deed ik.
Een jaar later ongeveer kreeg ik scherpe pijn in mijn gewrichten. Snerpende pijn die er doorheen sneed (en waarbij ik echt een pijnkreet slaakte), afgewisseld met irritant zeurderige pijn. Weer naar de reumatoloog verwezen. Bloed geprikt en ik bleek een licht verhoogde reumafactor te hebben. Diagnose reuma stond vast, ik moest maar naar huis het was niet erg genoeg om al wat aan te doen.
In de loop van het jaar daarna verergerden de klachten. Pijn werd steeds erger en mijn hele karakter veranderde. Ik kon bij het minste of geringste zeer emotioneel reageren. Bovendien had eigenlijk iedereen het beeld dat ik me toch wel behoorlijk aanstelde. Ook de huisarts verwees naar mij ouders: die hadden echt pijn. Intussen kreeg ik steeds minder kracht, kon mijn paard niet meer aansingelen en begon er over te denken haar toch maar te verkopen. Ik kon niet langer dan een kwartiertje rijden in die tijd.
Maar naar de dokter ging ik niet... die stuurde me immers weer weg.
Halverwege vorig jaar kreeg ik huidklachten. Een soort uitslag/blaasjes op mijn lijf en mijn hoofd. Ik heb daarvoor eerst drie soorten zalf gehad. Die werkten niet. Toen twee penicilinekuren. Die werkten niet, maar ik kreeg er wel schimmel van. Toen een zware anti-schimmelkuur. Intussen ontstond bij mijn bovenbeen een rare witte vlek. De huisarts wist ook niet wat het was, maar ik kreeg weer zalf. De plek verdikte en werd tegelijkertijd rood en dun (moeilijk uit te leggen). Met die plek ben ik naar de huidarts gestuurd uiteindelijk. Zij vroeg mij of ik ook andere klachten had. Pijn in mijn gewrichten bijvoorbeeld. Die had ik, maar dat was reuma zei ik nog. Dat dacht zij toch niet. Ik moest naar heb lab voor een Lyme test. Ik kwam daaruit als tweede zeker, maar waarschijnlijk derde fase Lyme-patient. Ik heb een maand de bekende peniciline geslikt. Dat is nu ongeveer een jaar geleden. Heel langzaam verdween de pijn en kreeg ik meer kracht. Mijn paard kan ik houden, mijn lijf doet het godzijdank nog... Mijn werk is moeilijker... ik heb niet goed gefunctioneerd in mijn ziekteperiode. Lyme is een onbekende ziekte, dus men kan zich er niets bij voorstellen... toevallig werk ik op een afdeling die opgeheven wordt...het zal moeilijk zijn om een nieuwe plek te vinden als overplaatsingskandidaat: ik sta immers bekend als emotioneel en snel moe.
Aan de andere kant... : ik loop nog. En die vreselijke pijn is gestopt. Ik heb geluk gehad!
Naar aanleiding van je vraag om het eigen verhaal m.b.t. Lyme neer te zetten het volgende:
Ik heb een paard. Als gevolg daarvan komt ik regelmatig in het bos. Daar moet ik een teek hebben ontmoet, alhoewel ik dat nooit gemerkt heb. Ook een rode ring heb ik nooit gezien.
Hoe het begon...
Een jaar of 6 geleden kreeg ik vage klachten. Pijnlijke armen en benen die moe en zwaar aanvoelden. Ik voelde me bekaf. Ik ben naar de huisarts gegaan, die me doorstuurde naar de reumatoloog. Mijn beide ouders hebben reuma en men dacht dat het wel eens het begin van reuma zou kunnen zijn. De reumatoloog deed een functionderzoek, constateerde dat alles nog bewoog en dat ik maar gewoon af moest wachten.
Dat deed ik.
Een jaar later ongeveer kreeg ik scherpe pijn in mijn gewrichten. Snerpende pijn die er doorheen sneed (en waarbij ik echt een pijnkreet slaakte), afgewisseld met irritant zeurderige pijn. Weer naar de reumatoloog verwezen. Bloed geprikt en ik bleek een licht verhoogde reumafactor te hebben. Diagnose reuma stond vast, ik moest maar naar huis het was niet erg genoeg om al wat aan te doen.
In de loop van het jaar daarna verergerden de klachten. Pijn werd steeds erger en mijn hele karakter veranderde. Ik kon bij het minste of geringste zeer emotioneel reageren. Bovendien had eigenlijk iedereen het beeld dat ik me toch wel behoorlijk aanstelde. Ook de huisarts verwees naar mij ouders: die hadden echt pijn. Intussen kreeg ik steeds minder kracht, kon mijn paard niet meer aansingelen en begon er over te denken haar toch maar te verkopen. Ik kon niet langer dan een kwartiertje rijden in die tijd.
Maar naar de dokter ging ik niet... die stuurde me immers weer weg.
Halverwege vorig jaar kreeg ik huidklachten. Een soort uitslag/blaasjes op mijn lijf en mijn hoofd. Ik heb daarvoor eerst drie soorten zalf gehad. Die werkten niet. Toen twee penicilinekuren. Die werkten niet, maar ik kreeg er wel schimmel van. Toen een zware anti-schimmelkuur. Intussen ontstond bij mijn bovenbeen een rare witte vlek. De huisarts wist ook niet wat het was, maar ik kreeg weer zalf. De plek verdikte en werd tegelijkertijd rood en dun (moeilijk uit te leggen). Met die plek ben ik naar de huidarts gestuurd uiteindelijk. Zij vroeg mij of ik ook andere klachten had. Pijn in mijn gewrichten bijvoorbeeld. Die had ik, maar dat was reuma zei ik nog. Dat dacht zij toch niet. Ik moest naar heb lab voor een Lyme test. Ik kwam daaruit als tweede zeker, maar waarschijnlijk derde fase Lyme-patient. Ik heb een maand de bekende peniciline geslikt. Dat is nu ongeveer een jaar geleden. Heel langzaam verdween de pijn en kreeg ik meer kracht. Mijn paard kan ik houden, mijn lijf doet het godzijdank nog... Mijn werk is moeilijker... ik heb niet goed gefunctioneerd in mijn ziekteperiode. Lyme is een onbekende ziekte, dus men kan zich er niets bij voorstellen... toevallig werk ik op een afdeling die opgeheven wordt...het zal moeilijk zijn om een nieuwe plek te vinden als overplaatsingskandidaat: ik sta immers bekend als emotioneel en snel moe.
Aan de andere kant... : ik loop nog. En die vreselijke pijn is gestopt. Ik heb geluk gehad!
Laatst gewijzigd door anya op Ma 28 Mei 2007 16:05, 1 keer totaal gewijzigd.
-
Martijn
- Berichten: 2966
- Lid geworden op: Do 23 Okt 2003 22:40
- Locatie: Friesland
Hallo anya,
Bedankt voor je verhaal. Gelukkig voel je je nu beter dan voorheen.
Je hebt voor Nederlandse begrippen een lange kuur gekregen, dat is toch goed van die arts. Volgens de richtlijnen zou 30 dagen het maximum zijn, maar dat is onzinnig. Zelfs een half jaar hoeft niet genoeg te zijn.
Ik hoop voor jou dat de kuur afdoende was en dat de klachten die je nog hebt ook verdwijnen.
Groeten,
Martijn
Bedankt voor je verhaal. Gelukkig voel je je nu beter dan voorheen.
Je hebt voor Nederlandse begrippen een lange kuur gekregen, dat is toch goed van die arts. Volgens de richtlijnen zou 30 dagen het maximum zijn, maar dat is onzinnig. Zelfs een half jaar hoeft niet genoeg te zijn.
Ik hoop voor jou dat de kuur afdoende was en dat de klachten die je nog hebt ook verdwijnen.
Groeten,
Martijn
-
louise muilwijk
Gaarne ben ik bereid een lezing te geven over de klassiek homeopathie en de ziekte van lyme.
Indien u wilt reageren kunt u mij bellen 020 6641607 of e-mailen
louise.homeopathie@planet.nl
Indien u wilt reageren kunt u mij bellen 020 6641607 of e-mailen
louise.homeopathie@planet.nl
Wie is er online
Gebruikers op dit forum: Common Crawl [ Bot] en 1 gast