Lyme story = Love story

[Tulipano]

Het ontroerende relaas van twee pas getrouwde jonge mensen die samen door een hel gaan maar waarin duidelijk wordt dat echte liefde en volharding alles kan overwinnen.

http://www.justinandchrista.ca/

Borrelia
FL1953
Clostridium difficile
Schimmel (black mold)

Mis volgend onderdeel niet:
http://www.justinandchrista.ca/#!links/c1yng

De film is ook te zien op YouTube:
https://www.youtube.com/watch?v=So2K68r8pOY

[bamboe]

hoi Tulipano, Justin lijkt wel de ideale partner voor een chronische lymepatient.
Hier op de site heb je ook wel eens dat een partner van een lymepatient een bericht schrijft: dat vind ik altijd wel speciaal.
Ik moet zeggen dat ik zelf liever aan het stuur zit van welke kant ik op wil met behandelingen etc (en niet mijn partner), maar toch, het is wel fijn als een partner fanatiek meezoekt naar mogelijkheden.
Eerlijkheidshalve: als ik gezond was en mijn partner ziek: ik zou niet precies weten hoe ik het zou vinden als mijn partner zo ziek werd als ik werd.

[Tulipano]

Hoi Bamboe,

Ja, inderdaad, hoe zou dat voelen. Ik denk dat je dat alleen kunt weten als je er mee wordt geconfronteerd en dan nog zal ieder het op een andere manier ervaren.
Deze film heeft bijna meer indruk op me gemaakt dan UOS.
Het moment waarop Justin breekt en uit pure wanhoop en machteloosheid in huilen uitbarst met zijn doodzieke, stuiptrekkende echtgenote in z'n armen was het moment waarop ik mijn waterlanders niet meer kon bedwingen.

[bamboe]

hoi Tulipano, ja het lijkt mij ook hartverscheurend: machteloos moeten toekijken naar een partner die ligt te stuiptrekken.
Je moet maar telkens lijdzaam toezien wat die ander ondergaat.
Het lijkt me ongeveer zoiets als een bevalling waarnaar je mag kijken als zijnde mannelijke partner en meer niet, maar dan misschien nog een stuk erger.
Misschien heb ik dan maar liever zelf de pijn dan dat ik moet toekijken, want dat voelt zo totaal machteloos en zinloos.

[Tulipano]

Misschien heb ik dan maar liever zelf de pijn dan dat ik moet toekijken, want dat voelt zo totaal machteloos en zinloos.

Ja, ik misschien ook wel. Aan het eind van de film is duidelijk aan Justin te zien hoezeer deze nachtmerrie z'n tol heeft geëist. Hij heeft net zo hard gevochten als zijn vrouw en zoals hij zelf zegt zullen ze door alles wat ze hebben moeten doorstaan nooit meer dezelfde zijn. Het is helemaal waar;
'Lyme tekent voor het leven'

[bamboe]

hallo Tulipano, ja lyme en het bewustzijn van wat het allemaal inhoudt om erachter te komen wat ermee samenhangt ook om er vanaf te komen: dat is een hele weg, maar tegelijk, als je die weg achter je hebt liggen, dan ben je een rijk mens zou ik zeggen.
Rijker dan dat je daarvoor was.

[Tulipano]

Rijker dan dat je daarvoor was.

Zeker waar, figuurlijk gezien dan. Letterlijk gezien iets minder. But who cares.

[bamboe]

Zeker waar, figuurlijk gezien dan. Letterlijk gezien iets minder. But who cares.

Hier moest ik even smakelijk om lachen, of toch eerder als een boerin met kiespijn?!
Tegelijk: inderdaad: who cares, de echte rijkdom is onze gezondheid: dit kunnen chronische lymepatienten wel bevestigen neem ik aan:
het verhaal van Christa en Justin is in elk geval geen verhaal met een einde dat past in het straatje van de boze tongen van de hopeloosheidspushers viewtopic.php?f=13&t=7993 die beweren dat de ziekte van lyme nu eenmaal niet te genezen is: en dit happy end telt voor mij in elk geval nog het meeste.
En dit kan ook zonder een Justin of 1 of andere andere popeye, superman of -vrouw, sponsor of medicijnman-vrouw als partner.

[RoelA]

Opmerkelijk en ontroerend verhaal inderdaad!

Let ook even op het kostenplaatje van de ziekte; $320.000 uit eigen zak!
En dat is nog zonder het verlies van inkomen door ziekte en de hulp van Justin mee te rekenen.

Dit zijn wel de verhalen die hoop geven inderdaad

[Tulipano]

Ja inderdaad Roel, wat een geld! Ik had de indruk dat deze mensen financieel wel goed zaten en het zich gelukkig konden permitteren, misschien ook met hulp van familie. Maar in mijn geval zou ik gauw uitgedokterd zijn.

Toen ik de beelden zag van de heftige stuipaanvallen dacht ik: "Je kan een soortgelijke reactie krijgen als je wordt gebeten door een giftige slang of het sap van een giftige plant naar binnen krijgt. Maar sinds wanneer kan een natuurlijk microorganisme uit zo'n nietig rot teekje zo'n grote vijand van de mens zijn, tenzij het geen 'natuurlijk' microorganisme is?" Het is dan ook opvallend dat deze twee mensen in hun rijtje 'helpful books' onder andere het boek LAB 257 aanbevelen. Misschien hebben zij zich hetzelfde afgevraagd. En het lijken me nou niet bepaald complotdenkers.

http://www.justinandchrista.ca/#!links/c1yng

P.S. Ik heb de link van deze film aan mijn Lymearts doorgestuurd. Die was er diep van onder de indruk.
Het poeder dat aan de toxinen hecht (die door het lichaam niet worden opgeruimd) is waarschijnlijk de cholestyramine waar jij het al eerder over had Roel. Bedankt voor het aangeven dat er een suikervrije versie van bestaat.