Afgaande op gegeven informatie echt ziek.Foetsie schreef:Ik begin mij steeds meer af te vragen of die Wouter eigenlijk wel ECHT ziek is.
Hij doet n.l. niets anders dan overal op in hakken, maakt niet uit wat je schrijft.
WouterB schreef:Ik heb net een kuur van 3 weken IV achter de rug.
Na een dag of 4 begon ik wat te merken, geen koortsaanvallen meer. En zoals verwacht m'n darmen van de leg. Dat ook de eerste week gewoon laten gebeuren, troep er allemaal maar uit laten komen. Ik was van te voren al begonnen met Chlorella als ontgiftiger. Dat ben ik in tegenfase met het infuus blijven gebruiken (i.q. 12 uur voor of na de infuusbehandeling). Na een week met pre- en probiotica gestart.
Eerste infuus kon 5 dagen blijven zitten. Het middel is niet zo fijn voor je aderen, zo heb ik ook ontstekingen gehad en maar twee dagen dat het infuus kon blijven zitten. Die 3 weken lijken me toch wel het matje van wat je aankunt.
Ook kreeg ik kramp en koude handen. Wat goed helpt is de rest van het slangetje in je mouw of in je shirt te steken, zo warm je het middel alvast wat op.
Lopende de rit steeds beter slapen, 's morgens weinig bagger meer in m'n ogen, geen koorts, veel krachtiger kunnen plassen (zag ik niet eerder als klacht).
Buiten de ellende van het prikken, wat nooit mijn liefhebberij gaat worden, het meeste last van pijnlijke gewrichten. Specifiek enkels, knieën, elleboog en polsen. Die laatste voelden echt als gekneusd.
Inmiddels na 2 dagen rust aan de Doxy begonnen. Slaap nu weer wat minder goed. Darmwerking redelijk normaal tot goed.
Groetjes, Wouter
WouterB schreef:Ik ben nu zo'n 4 maanden onder behandeling. Eerst 3 weken Ceftriaxon, daarna 3 weken alleen Doxy, en daarna Doxy en Plaquenil.
Alle bijwerkingen zoals beschreven, incluis zware Herxen, zijn me nu door ondervinding ook bekend.![]()
Wat sinds 2 weken een hier nog niet beschrevene is, zwartverkleuring van de tanden. Specifiek de toppen
Wordt elders wel beschreven bij AB gebruik, en dan met name bij kinderen.
Het verschijnsel zou bij volwassenen, na stoppen met de kuur, mettertijd vanzelf verdwijnen.
Wat ik echter niet kan vinden, is wat het werkingsmechanisme is. Weet iemand hier hoe of dat zit?
Voor de goede orde, ik slik de Doxy als hele pil, met veel water. Ik laat hem dus niet eerst oplossen.
Zegt deze zwartkleuring in mijn geval mogelijk ook iets over het indringend vermogen van de medicatie?
Groetjes, Wouter
WouterB schreef:Ik ben waarschijnlijk al in 2003 besmet, werd afgedaan als een zwaar griepje. Nooit aan Lyme gedacht.
Ik had toen nog een uitstekend afweersysteem. Pas in 2007 heb ik een aantal operaties moeten ondergaan die niet goed gingen, 1,5 liter bloedverlies. Na die operaties ben ik nooit meer de oude geworden. Pas in januari kwam er helderheid dat het toch zo was, ondanks dat m'n oude huisarts bezwoer dat ik geen Lyme had...
Ik ben altijd wars van antibiotica geweest, hoe bizar dat ik er nu zwaar aan moet. Ik adviseer je met alle ellende die daar bij hoort, nu toch te kiezen voor desnoods 8 weken AB. Als ik toen had geweten wat ik nu weet en ervaar...
Ik zou die fototoxiteit maar even vergeten, nu een blanker huidje, of jaren lang levend dood te zijn.
Is trouwens niet in alle gevallen zo dat het effekt op treed, je moet het voorzichtig uitproberen. Ik heb er nu ook Plaquenil bij tegen de gewrichtspijn en als cystebreker. Bijeffect daarvan is dat het de fototoxiteit weer te niet doet.
Kan momenteel aardig in de zon blijven. Niet helemaal onbelangrijk om ook wat neurotransmitters aan te maken!
Sterkte met je beslissing, ik zou het wel weten wat te doen.
Groetjes, Wouter
De vreemde op- en aanmerkingen vinden de grondslagen misschien in of onwetendheid over dat er meer is dan reguliere AB behandelingen, onderzoeken en niet-reguliere onderzoeken en behandelingen? Of in het hebben van een vooroordeel zonder daarbij gehinderd te zijn van enige kennis van zaken? Of in het niet kunnen of willen verbreden van de horizon? Of tegenstander zijn van niet-reguliere onderzoeken en behandelingen?
Het kan uiteraard begrijpelijk zo zijn dat mensen de materie niet kunnen of willen begrijpen maar enige vorm van respect naar degenen Lyme patiënten mensen die erg ziek zijn geworden toe en ervaringen delen mis ik van de zijde van Wouter.
Voor mij geldt de uitspraak "Wie geneest heeft gelijk" van een persoon die ernstig ziek is geworden. Door regulier niet serieus genomen en in de steek gelaten, door regulier in een psychiatrisch ziekenhuis terecht gekomen voor 11 maanden, maar dankzij een homeopathisch arts en een arts voor preventieve-, orthomoleculaire en natuurgeneeskunde genezen http://www.vgns.nl/
Conclusie: Het moge duidelijk zijn, reguliere artsen hadden hoegenaamd niets kunnen bijdragen aan mijn lichamelijk en geestelijk herstel. Dat ik inmiddels toch zowel geestelijk als lichamelijk genezen ben is een gevolg van een gelukkig toeval dat mij in de praktijk van een homeopathisch arts deed belanden.
Eindconclusie: wie geneest heeft gelijk. Ik genees, dus heeft mijn complementaire arts gelijk.