Vage diagnoses

[bamboe]

http://www.speld.nl/2012/12/28/onzekerh ... lksziekte/

Onzekerheid nieuwe volksziekte?
Nog geen uitsluitsel over mogelijke aandoening
Cc Berkeley Unified School District
Door Diederik Smit en Jochem van den Berg • vrijdag 28 december 2012, 14:17

Wordt chronische onzekerheid de nieuwste volksziekte in Nederland? Een rapport van de Raad voor Gezondheidszorg geeft daarover nog geen uitsluitsel.

Tina de Weert (of iemand anders) zou wellicht gediagnosticeerd kunnen worden met de eventuele aandoening. Het is nog niet bekend of, en zo ja wanneer bekend zal worden gemaakt of het inderdaad een aandoening is.

Neuroloog of taalwetenschapper Bert Bokhoven: ‘We leven in zekere tijden, maar veel mensen gaan daar niet in mee. Er is vervolgonderzoek nodig om uit te vinden wat ik daarmee bedoel.’

Voor aspirant-patiënt Jos (of Job) de Muit is het zonneklaar: “Ik ben er 50% van overtuigd dat ik het heb, geen twijfel over mogelijk. Mijn vrouw is er nog niet zo zeker van, maar die twijfelt ook aan alles.”

Duizenden mensen zijn nog afwachting of onzekerheid als aandoening erkend gaat worden door een rapport de Raad voor Gezondheidszorg. Woordvoerder Rolf Vink: “Eén ding is zeker: het zou goed zijn als er duidelijkheid komt, dan kan voor deze mensen de onzekerheid eindelijk beginnen. Of niet.”

[Hayley]

Ik probeer het artikel te volgen, maar het is een beetje onduidelijk.

Wie is Tina de Weert en wat heeft ze?

En die aspirant-patiënt Jos, wat heeft hij en waar is hij voor 50% zeker van dat hij het heeft?

De reacties op het artikel zijn al net zo vaag.
Daar kon ik ook niet echt iets uit op maken.

Het gaat dus over vage diagnoses. Mensen met chronische aandoeningen, waar geen uitsluitsel over gegeven is.

[bamboe]

hoi Hayley,

het stuk is ironisch bedoeld.

iemand hier op deze site schreef dat een arts zei dat ze voor 80% zekerheid MS heeft viewtopic.php?f=4&t=7364#p71949 ("want ze konden geen lyme vinden").
MS is op zichzelf al een vage diagnose omdat de symptomencategorie die ertoe wordt gerekend niet begrepen wordt vanuit een oorzaak.
wat kun je daar dan als patient mee?!

dat soort associaties roept bovenstaand artikel bij mij op.

zo zijn er meer ziekten die men alleen vanuit symptomen meent te herkennen zoals me/syndroom van tietze / parkinson / etc etc en die dus feitelijk helemaal geen ziekten zijn:
immers een kenmerk van een ziekte is, dat je de oorzaak kent (in de ouderwetse traditie van de hippokrates, de grondlegger van de geneeskunst).

zelfde laken een pak met de DSMV : de psychiatrische diagnostische bijbel: bij elke nieuwe DSM-bijbel wordt het aantal bedachte ziekten omvangrijker.
hier -gekscherend- een disease mongering machine: http://www.naturalnews.com/disease-mongering-engine.asp
of zie dit artikel: Psychiatry goes insane: Every human emotion now classified as a mental disorder in new psychiatric manual DSM-5
http://www.naturalnews.com/038322_dsm-5 ... nosis.html

Lees dit bijv. ook eens:

Fibromyalgie volgens Wim Betz van Skepp

Fibromyalgie: moet het herkend worden als een ziekte?

Verbazend hoe een persoon, die als een wetenschapper wil doorgaan, promotie schijnt te maken voor een aandoening waarvan niemand wetenschappelijk kan aantonen of die bestaat en waarvan niemand bovendien schijnt te weten hoe dit te behandelen.

Zelf ben ik geen arts en waag ik mij dus niet aan de pretentie om iets te verklaren over een aandoening die healthcare wat graag zou willen vermoeden.

Echte geneeskunde heeft het immers al behoorlijk lastig met kwakzalvers die ziekten vermoeden en dan blunderen door er niet eens diagnosecriteria voor te kunnen verzinnen, die diagnose dan aan niet-medisch opgeleiden overlaten om tenslotte te behandelen met psychotica, waarvan niemand het werkingsmechanisme kan of mag kennen, waardoor die harddrugs dan als ‘veilig’ uitgeroepen worden.

Vandaar dat ik wel ervan wil uitgaan dat er symptomen bestaan.

Tot zover kan ik de redenering van Wim Betz volgen.

Maar wat voor een maatschappij is dit, waar artsen meer en meer alleen maar symptomen behandelen, terwijl een Hippocratische traditie erop gericht is om ziekten te behandelen.

Die traditie stelt dat : “the main role of the doctor is to identify diseases that cause symptoms, and then to treat those diseases that can be treated. The Hippocratic view strongly argued against using drugs to treat symptoms directly”.
(Larry Culpepper, Nassir Gheaemi in “Are Antipsychotics Overprescribed?” uit Medscape Psychiatry & Mental Health. (18/2/2011)

Ik sta bovendien helemaal paf van Betz’s conclusie, vooral vertrouwd zijnde met het gemak waarmee de professor dokter andere kwakzalvers pleegt te verketteren, die niet meteen als zijn eigen geestesgenoten doorgaan.

Ik citeer de conclusie:

“Ook bij sommige artsen is er wantrouwen wegens de onduidelijke en subjectieve diagnose en ook wegens de mogelijkheid van simulatie door welingelichte mensen.
Een erkenning als aparte ziekte is te verdedigen maar enkel op basis van in de tijd beperkt wetenschappelijk onderzoek en ter evaluatie van de behandelingen. “

Een erkenning als aparte ziekte zou te verdedigen zijn?

De professor dokter kan dus geen diagnose stellen, alleen maar symptomen opnoemen, en faalt duidelijk wanneer het over behandelen gaat (een aparte – daartoe uitgevonden – ziekte dan in hemelsnaam wel behandelen en waarmee?), in de veronderstelling dan nog dat de farmacologie van een en ander bekend mag zijn.

Ik lees ook bij Skepp:

“Die conclusie gelijkt erg op die over het CVS, het chronisch vermoeidheidssyndroom, waar het trouwens veel gemeenschappelijk mee heeft, volgens sommigen zou het dezelfde aandoening zijn. “

Maar omdat farmacologie nu toevallig wel mijn ding is, wil ik even verduidelijken.

Deze vraag werd mij 5 dagen geleden gesteld:

“Voor de behandeling krijgt ze in UZ Gent:
+Rilatine sinds maart 2011 na de middagmaaltijd (van PROVIGIL was ze te hyperactief)
+Sipralexa vanaf de zomer 2011 (klant probeert al eens een pil over te slaan…)
+Xyrem (gebruiksonvriendelijke druppels) sinds 4 à 6 weken (in twee innames ’s avonds +’s nachts).
Wat daarvan te denken?????? “

En wat ik daarvan dacht en nog steeds denk, druk ik hieronder af:

Ik krijg de indruk dat men de patiënt hier chemisch een slaap-waakritme wil opleggen.
Maar of dit zal lukken door het zenuwstelsel te verwoesten, ben ik niet zo zeker.Men behandelt met drie items uit de vier grote psychotica-groepen.
Rilatine is een cocaïnepsychoticum, Sipralexa hoort in de amfetaminegroep en Xyrem (oxybaat) is beter bekend als Vloeibare Exctasy, of de verkrachtingsdrug, die hoort in de groep van pro-drugs, waaronder ook de cannabinoiden en de meeste anti-epileptica (Depakine, Tegretol , Topamax).
Dit soort van uitwassen in de geneeskunde is dus alleen maar mogelijk door van de farmacologie van al die stoffen niets te willen afweten.Het FIF-syndroom waaraan de nieuwe geneeskunde lijdt en een symptoom is van de MPIS-aandoening.
Artsen smachten naar kleine klachten, waarmee ze die dan kunnen behandelen tot patiënten blijvend en chronisch patiënt geworden zijn.

http://www.adhdfraude.net/blog/

[Hayley]

Ok bedankt voor je uitleg.

Ik denk niet zo ver dat het ironisch bedoeld kan worden.

Ja ik vind die 'opplaketiketten' ook maar te makkelijk altijd, eigenlijk voor schut voor de betreffende arts die je komt vertellen dat je 'het' hebt, terwijl het niet eens bestaat eigenlijk.

Maar je hebt veel 'voorschutartsen' in deze wereld, en zonder schaamte hè.

[bamboe]

hoi Hayley, dat je de ironie niet ziet, dat siert je ook wel weer vind ik:-)

misschien zit de schaamte van de artsen verpakt in de onzekerheidspercentages:-)

als je voor 100% zekerheid zegt dat iemand ms heeft, dan zeg je eigenlijk nog niets, maar voor de zekerheid zeggen ze dan maar 80%: als dan later "blijkt" dat die persoon genas door de lyme aan te pakken, dan heeft die arts zich alvast ingedekt

echt heel handig!

[Hayley]

hoi Hayley, dat je de ironie niet ziet, dat siert je ook wel weer vind ik:-)

Dank je, ik vind dat wel aardig v je.

misschien zit de schaamte van de artsen verpakt in de onzekerheidspercentages:-)

Oh dit is zeker, jazeker.