Regen............

[Danger]

Regen.........
Het stortregende buiten. Je weet wel, dat soort regen dat goten en afvoerputjes doet overstromen.
We stonden allemaal onder een luifel aan de ingang van de supermarkt.
We wachtten, sommigen geduldig, anderen waren geïrriteerd omdat de
natuur hun haastige dag in de war had gegooid.
Ik ben altijd wat dromerig als het regent
Ik verdwijn in het geluid en in de gedachten dat de hemel het vuil en
het stof van de wereld afspoelt.

Herinneringen van "rennen en spetteren" als een "kind" - zo zorgeloos -
spelen in je gedachten, als een welkome onderbreking van een voorbije dag met zorgen en stress...
Een klein lief meisje stond samen met ons onder de luifel.
Ze had juist boodschappen gedaan in de supermarkt, met haar mama.
Ze zal ongeveer 6 jaar oud zijn geweest, dit prachtige roodharige
sproetige beeld van onschuld.
Haar stem was zo mooi toen ze de hypnotische trance onderbrak, waarin
we allemaal gevangen zaten.
"Mama, laten we door de regen gaan rennen," zei ze.
Wat?" Vroeg mama.
"Laten we door de regen gaan rennen!" herhaalde ze.
Nee, lieverd. We wachten dat het wat minder wordt" antwoordde mama.
Het kind wachtte nog een minuutje en herhaalde:
"Mama, laten we door de regen gaan rennen."
We worden doornat als we dat doen," zei mama.
Nee, dat zullen we niet, mama.
"Dat is niet wat je zei vanmorgen zei" zei het meisje terwijl ze aan
haar mama's arm trok.
"Vanmorgen? Wanneer zei ik dat we door de regen konden rennen zonder
nat te worden?"
Het meisje zei kalmpjes: "Weet je dat niet meer?
Toen je met papa praatte over zijn kanker, toen zei je:
Als we hier doorheen geraken, samen, komen we door alles heen!"
Iedereen was opeens muisstil.
Ik zweer dat je niets anders hoorde dan de regen.
We stonden allemaal doodstil.
De mama dacht even na over wat ze zou antwoorden.
Sommigen zouden het weglachen of haar voor gek uitmaken.
Sommigen zouden zelfs negeren wat ze zei. Maar dit was een moment van
affirmatie in een kinderleven. Een moment van onschuldig vertrouwen,dat wanneer het gevoed en verzorgd wordt, zal bloeien in geloof in de goede dingen en de hoop van het leven.
"Lieverd, je hebt gelijk. Laten we door de regen rennen. Als het zo
moet zijn dat men ons vanuit hierboven nat laat worden, wel, dan hadden
we misschien juist een wasbeurt nodig, " zei mama. Daar gingen ze.Wij stonden daar allemaal te kijken, toen ze vooruit sprongen
tussen de auto's door, en jawel, door de plassen. Ze hielden hun
boodschappentassen boven hun hoofd voor het geval dat.
Ze werden doornat. Maar ze werden gevolgd door enkele anderen die
schreeuwden en lachten als kinderen. En ja, ik ook. Ik rende en werd
nat.
Ik had ook een wasbeurt nodig. Omstandigheden of mensen kunnen je
geld, je materiële bezittingen en je gezondheid wegnemen. Maar niemand kan ooit je dierbare herinneringen wegnemen
.. Ze zeggen dat het een minuut duurt om een speciaal persoon te vinden,
een uur om hem te waarderen, een dag om van hem te houden,
maar een heel leven om hem te vergeten. Vergeet daarom niet om "tijd"
te maken en de gelegenheden te pakken om elke dag
herinneringen te maken. Voor alles en voor elk doel onder de hemel is
er een seizoen en een tijd. Bewaar de zonnige dagen voor de
donkere momenten.

Een vriend zond mij deze boodschap om mij te herinneren aan "het"
leven en de waarden in het leven... Samen een glaasje wijn, een
frisse pint, een gezellige BBQ onder vrienden, een terrasje, genietend
van de dagdagelijkse dingen, een beetje humor...
Ik hoop dat je steeds de tijd neemt om door de regen te rennen.

Stuur dit naar mensen die een speciale plaats in je leven innemen.

Als je het naar niemand doorstuurt, dan betekent dat dat je gehaast bent.

Neem de tijd om te leven! Houdt contact met je vrienden, je weet nooit
wanneer je elkaar nodig hebt.

[Martijn]

Hoi Mandy,

Een mooi verhaal!

Een paar jaar geleden was ik op een warme augustusdag in een winkelcentrum, toen het plotseling begon te stortregenen en er bliksem en donder kwam. Toen school ik ook voor een winkel, net als vele anderen en ik genoot van het plotselinge extreme weer.

Genieten van de "kleine" dingen, óók regen, dat vergeten mensen weleens. En als men het niet vergeet, maar wel geniet van de regen en wel door de plassen zou willen rennen, dan doet men dat niet, want dat "hoort" niet.

Zo spelen we als volwassenen vaak een rol, zijn we niet onszelf. Dit in tegenstelling tot jonge kinderen, die zichzelf zijn, geen rol spelen, zeggen wat ze echt denken en doen wat ze echt willen. Daar kunnen volwassenen nog wat van leren!

Helaas wordt de kinderen later geleerd om niet zichzelf te zijn, maar om te denken en te doen zoals het hoort. Tot op zekere hoogte is dat goed, maar dit gaat vaak te ver door. Daarom vind ik het ook wel goed als kinderen filosofie op de basisschool krijgen. Dan kunnen ze leren om zich af te vragen wáárom iets zou "horen" en te overdenken wat ze er zelf van vinden.