Chronische onbegrepen griepjes en psychiatrisering

[bamboe]

Heb je deze documentaire gezien? http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1399597 Moeders springen niet van flats.
Dit http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1397518 ; een uitzending van De wandeling over hetzelfde onderwerp als van genoemde docu.

De problemen van de moeder van Elena Lindemans begonnen na een griepje (blijkt uit de getuigenis van Elena van De Wandeling). Ze woonden toen ook in Friesland in een huis op het platteland.

Ik denk dan gelijk aan lyme. En dat ligt aan mij, want ik ben biased. Maar bij mij begon mijn ziekteperiode dus ook met een "griepje" dat niet meer overging. En ik ben geloof ik niet de enige, te lezen aan de vele anekdotes hier op de site.

Het onderwerp van de documentaire is: mensen met een doodswens worden nauwelijks bijgestaan in onze "gezondheidszorg".
Wat mij betreft had het onderwerp van de documentaire een ander expliciet onderwerp mogen zijn.

nl. over hoezeer de westerse geneeskunde mensen onnodig aan hun lot overlaat dusdanig dat zij geen andere weg meer zien dan zelfmoord (en zelfs dan laat men deze mensen ook in de steek).

Mensen met lyme, me/cvs, ms etc. hebben vaak last van allerlei infecties/allergieen e.d. maar deze dingen worden niet goed onderzocht of herkend en deze mensen worden bij voorbaat (zonder gedegen lichamelijk onderzoek) vaak gepsychiatriseerd.

En zelfs al is er wel een lichamelijke diagnose, dan krijgen lymepatienten of mensen met me/cvs, ms, als, alzheimer e.d. nog steeds niet de juiste behandelingen.
Onlangs heeft een lymepatient zich nog van een klif afgestort: hij is niet de eerste en vermoedelijk ook niet de laatste als dit zo doorgaat met onze huidige stand van de "gezondheidszorg" die oorzaken van ziekten verdoezelt en daarmee naast goede diagnoses ook effectieve behandelingen weghoudt bij o.a. lymepatienten http://www.tekenbeetziekten.nl/de-drama ... e-patient/
viewtopic.php?f=5&t=8253
Lyme en psychiatrische problemen: viewtopic.php?f=2&t=7653

In de documentaire wordt postuum gesuggereerd dat de moeder die zich van de flat afgooide een zogenaamd posttraumatisch stresssyndroom had.
Een syndroom blijft een syndroom; het is een beschrijving van een groep symptomen en dat is nog steeds geen ziekte en dus geen verklaring voor een oorzaak van een ziekte.
De ziekte van lyme is wel echt een ziekte omdat er een oorzaak bekend is: namelijk een bacterie.

Zie deze opmerking van dr. Klinghardt bij de diagnose "burn-out" (ook een stress gerelateerde ziekte) bij lymepatienten:
aan de hand van het volgende filmpje http://www.youtube.com/watch?v=C-KctZLyVM0
De arts zegt bij 1min32 sec.:
als 80 procent van je lichamelijke energie gaat naar het uitroeien van een infectie, en als je dan nog maar 20 procent energie voor iets anders overhoudt: nogal wiedes dat je dan een burn out krijgt.
Klinghardt zegt daarover: in geval van een infectie is de geijkte burn-out therapie niet geeigend, maar dan moet men werken aan het onder controle krijgen van de infectie.

Zie ook de rubriek vage diagnoses viewtopic.php?f=3&t=7371

[Foetsie]

Heb je deze documentaire gezien?

Ja, die heb ik gezien.
Ernstig verdrietig verhaal.

Ik denk dat je wel gelijk hebt, dat er o.a. in de psychiatrie nooit gekeken wordt naar lichamelijke ziekteveroorzakers.
Altijd is het "geestelijk" , lekker vaag....
Bovendien worden mensen die werkelijk met psychiatrische klachten lopen vaak over het hoofd gezien.

Ook vind ik dat de psychiaters veel te veel beschermd worden, en vrijwel geen overleg hebben met bv huisartsen, waardoor een gezonde feedback ontbreekt.

[savan]

@ bamboe,

Ik heb die docu ook gezien, ik moest net als jij ook direct aan lyme denken.
Ik vond het een triest verhaal.
Die dochter zette die man van die psychiatrie tijdens een gesprek met de mond vol tanden.
(over het waarom werd haar doodswens niet ingewilligd)
En toch vond die man dat zij nog geholpen had kunnen worden en dat hij goed had gehandeld.
Niks toegeven dat soort mensen.
En het feit dat zij dan uit pure wanhoop haarzelf van die flat af heeft gegooid en dat andere mensen die daar wonen daar last van hebben dat deert niet.

Een betuttelend landje leven we in, anderen bepalen wel eventjes wat het beste voor je is.

Zo ook op het gebied van lyme, er wordt voor ons wel even beslist hoeveel ab we nodig hebben en welk ab.
Ik denk dat er nog veel mensen gaan sterven met lyme en co infecties door dit soort betuttelingen en beslissingen. CBO heeft bloed aan hun handen.

[bamboe]

hoi Foetsie, ja lichamelijke oorzaken voor dat mensen zich vreselijk voelen: die blijven in de huidige psychiatrie nagenoeg buiten schot en mensen worden gelijk gedrogeerd.
Ik heb het met de lyme zelf ook meegemaakt. Ik voelde dat de psychiater die mij bekeek wist dat hij fout bezig was. Hij zei na wat vragen van mijn kant: dat hokje waar ik jou nu in heb gezet, stelt niets voor. Ik heb die correspondentie nog. Er lag bij mij al een zwart op wit diagnose van een arts inclusief lyme-bloeduitslagen. En dan toch gewoon volharden. ¨Ja ik heb geen verstand van de ziekte van lyme¨ was ook nog zijn excuus. Maar toch moest en zou ik in dat hokje van hem gepropt worden kennelijk. En dan het volgende: de second opinion in mijn geval kwam van een psychiater/neuroloog met verstand van lyme. Ook zwart op wit. Zit ook in mijn medisch dossier. Maar tot op de dag van vandaag als mijn huisarts me wil piepelen bijv. als hij niet bereid is om bepaalde bloedwaarden te onderzoeken, begint hij weer over die eerste flutpsychiatrische diagnose en hij slaat voor het gemak de second opinion over.

hoi Savan, ja die psychiater wat een koude kikker.
Hij wist niet eens dat zijn voormalige client dood was brrrrrr: daar krijg je toch de rillingen van op je lijf.
De blik van Elena toen ze dat bij die pscychiater ervoer: die staat nu nog op mijn netvlies.
De psychiater staat voor aap, maar ik vraag me af of hij het doorhad want hij zat ergens op de planeet mars of zo.
Hij had duidelijk het beroepsmasker op of was er 1 mee geworden van de psychiater die afstand tot zijn client moet bewaren.

[savan]

Ze durfden mij niet in dat hokje psychiatrie te plaatsen,
De arts wilde er over beginnen maar ik stroopte mijn mouwen op en zei, wat!
Ik zei: je kan toch lezen wat er in de uitslag staat, of kan je dat niet, je bent toch niet onnozel.

Toen hield die arts zich snel stil.
En toen keek ik hem aan zo van wie is hier gek, die arts durfde mij niet meer aan te kijken.

Dat soort dingen hoef je bij mij niet te proberen, ik weet zelf wel wanneer ik gek ben en als dat zo ver is dan geef ik het zelf wel aan.

Wat zullen we hier nou beleven.