anoniem1992 schreef:Ik had dus hetzelfde idee..
Ze hebben ook eens een aflevering gehad waar ze MMS tot de grond toe afgebrand hebben.

Ik ben er zelf niet mee getest, ik ben getest met bioresonantie.
(Hebben ze die al gehad? Kunnen ze ook lekker afbranden!)
Toen die diagnose kwam viel alles op zijn plek, want inderdaad ben ik door een teek gebeten een half jaar voor ik die zogenaamde burn-out kreeg waar ik nooit meer af kwam.
Hele verloop klopt exact inclusief hoe het zich gedraagt.
Damrak;
Ze hebben ook een facebookpagina, dus als je daar wat op kunt zetten graag.
Daar gelooft men maar heilig in het oordeel van Tros Radar..
Beste A,
Ik heb je relatief neutrale gebruikersverslag in MMS met grote belangstelling gevolgd, en me daar ook niet in gemengd. Maar je zult toch moeten toegeven (wat je ook al deed) dat MMS zeker niet omstreden is. Jij hebt die overweging gemaakt, en het traject gevolgd.
Misschien kun je in een vervolg topic op de inhoudelijke werking ingaan. De chemische werking is duidelijk, alhoewel er op betrokken sites een hoop chemische onzin wordt gedebiteerd. Het spul werkt echt om een biofilm op te blazen (er zijn zat leuke filmpjes waarin je kunt zien hoe de celwand van een bacterie opgeblazen wordt door Chloor, pang, en hij loopt eeg), daarom wordt het ook bij de in dienststelling van nieuwe waterleidings-systemen gebruikt, of wanneer er werkzaamheden aan oudere delen uitgevoerd moeten worden.
Echter, in de behandeling van de feitelijke drinkwaterbereiding is de toepassing van Chloor uitgefaseerd ten gunste van ozon, en dat is niet zonder redenen.
Wat ik zo vreemd vindt aan al die onconventionele methoden, en de mensen die ze toepassen, is de mesjoggeheid dat ze aan de ene kant apathisch worden van de straling van een magnetron of het elektriciteitsnet, maar zich vervolgens compleet rücksichtsloos overgeven aan de meest vreemde stralings- en frequentiekastjes a la Hulda Clark en de Vegatest.
Zelfde verwondering m.b.t. metalen, hele onzin theorieën over hoe we daar als mensheid mee vergiftigd worden, maar ondertussen slikt men zich het ongans aan colloïdaal zilver, wat al tijden niet meer meedoet als serieus geneesmiddel wegens de zware nadelige gezondheidsbijeffecten.
Groetjes, Wouter