Vaccinatie, de religie van een heilloze standaardprocedure

[Foetsie]

Silent Epidemic; The Untold Story of Vaccines Movie dire:

(Categorie Wetenschap en technologie)



http://www.youtube.com/watch?v=K1m3TjokVU4

[Foetsie]

Kijk eens aan,
onze gezondheidsraad zit ook al lekker in de vaccinaties:

http://translate.google.nl/translate?hl ... bih%3D1023
Of:
http://www.gezondheidsraad.nl/en/news/j ... th-council

Tijdens een feestelijke slotbijeenkomst van de commissie Rijksvaccinatieprogramma in het Biomedical Primate Research Centre in Rijswijk prof Essor Joost Ruitenberg, voorzitter van deze commissie dertien jaar, ontvangen een certificaat van voorzitter Pim van Gool, die behoren tot de benoeming tot erelid van de Gezondheidsraad Nederland.

Onder zijn inspirerende en altijd sympathiek voorzitterschap vele adviezen werden gemaakt, die zeer invloedrijk zijn geweest. Voorbeelden zijn de conceptuele rapporten De toekomst van het Rijksvaccinatieprogramma: naar een programma voor alle leeftijden (2007) en De individuele, collectieve en publieke belang van vaccinatie (2013), en de verslagen over de Mexicaanse griep. Momenteel is hij nog steeds voorzitter van de commissie die met de voorbereiding van een advies over vaccinatie van werknemers.

Mensen praten vaak over de gouden netwerk van de Gezondheidsraad. Het erelidmaatschap drukt uit dat Joost Ruitenberg is een gouden draad in dit netwerk.

[Foetsie]

http://www.infowars.com/bill-gates-oral ... -children/

[wolf]

Laatst is er nog een meisje omgekomen tijdens de mazelen uitbraak in de bijbelregio... Iets dat perfect had voorkomen kunmen worden door vaccinatie. Helaas zijn gelovigen alles behalve rationeel.

[Foetsie]

Biblebelt is een ouderwets begrip, en bestaat allang niet meer.

[Foetsie]

Misschien moet je eens De Lof der Zotheid lezen van Erasmus.
Of kende je dat al?

Het leuke hierin is dat hij al eeuwen geleden o.a. dit schreef:

Hoofdstuk 53: Spitsvondige Theologen[bewerken]

Voor Erasmus dit hoofdstuk aanvangt vertelt hij eerst nog dat hij misschien beter aan dit hoofdstuk zwijgend voorbij zou moeten gaan om geen slapende honden wakker te maken. Hij slaat zijn eigen waarschuwing echter in de wind, en schrijft het hoofdstuk toch. Dat dit hoofdstuk een van de belangrijkste is in het boek is af te leiden uit de omvang (Hoofdstuk 53 is het grootste in heel het werk).

Het hoofdstuk haalt scherp uit naar de theologen, die volgens Erasmus de inquisitie gebruiken naar hun goeddunken. Daarna klaagt hij de verschillende antwoorden van de theologen aan, die volgens hem kant noch wal raken.


"Ze zijn omringd door een zo grote schare professorale definities, conclusies, consequenties, uitdrukkelijke en stilzwijgende stellingen, beschikken over zo’n massa uitwijkmogelijkheden dat, ook al zouden ze nog zo in Vulcanus’ netten verstrikt raken, ze toch zouden ontkomen door hun fijne nuances waarmee ze alle knopen zo gemakkelijk doorhakken, dat de scherpe bijl van Tenes het niet kan verbeteren; zozeer wemelen ze van pas bedachte woordjes en wonderbaarlijke uitdrukkingen."[bron?]

Daarop volgt zijn beklag over hoe theologen zich druk maken over irrelevante vraakstukken in de theologie, zoals de wijze waarop Christus ontvangen is. Deze zijn volledig vervreemd van het alledaagse leven en de gewone mens.

Ook zet Erasmus een kritiek uiteen op de paradoxale beginselen van de theologen, voornamelijk met betrekking tot de hoofdzonden en de opgestelde regels van de kerk. Onder andere de verboden arbeid op zondag en het liegen zijn een paar van de punten waar hij het moeilijk mee heeft, vooral omdat daartegenover volksmoorden of dergelijke worden goedgepraat, zolang zij maar te verantwoorden zijn volgens het christelijk geloof. Vele van de christelijke gebruiken, onder andere het dopen, de verering van de kruisweg, de verschillende soorten genade, werk of liefde en de interpretatie van de zonden, worden door de theologen wel hooggeacht, maar volgens Erasmus zouden de apostelen het nooit zo gedaan of gewild hebben.

Hierna klaagt Erasmus de Kruistochten aan, die namelijk nog geen enkel resultaat hebben opgeleverd. Hij merkt hier wel op dat moest de kerk al deze spitsvondige geleerden inzetten in de oorlog, er een "alleraardigste strijd" (om niet te moeten zeggen komisch) zou ontstaan met een "nog niet eerder geziene overwinning".

Dan volgt het stuk waar men in de reformatie op teruggreep: Erasmus stelt dat deze theologen misschien beter eens terug de bijbel zouden moeten vastpakken "al is het maar één keer" in plaats van hun eigen foute interpretaties te verkondigen in scholen en gemeenschappen. De meest vrome katholieke personen (Petrus, Paulus, …) zouden zogenaamd geen christen zijn zonder de goedkeuring van de theologen met hun "verfijnd oordeel".

Hij sluit zijn hoofdstuk af met de conclusie dat deze personen, die zichzelf te goed achten voor de grammatica, welsprekendheid en wensen aangeduid te worden als "ONZE LEERMEESTER" in hoofdletters, personen zijn waarvan het aanzien niets waard is.

Hoofdstuk 54: Holle hoofden onder de monnikskap[bewerken]

Hierin beschrijft Erasmus de wantoestanden bij de monniken. Vooral de vele voorschriften waaraan de monniken gebonden zijn, en de manier waarop deze lieden die voorschriften verbuigen zit Erasmus hoog. Bijvoorbeeld: Spottend geeft hij een antwoord op wat de monniken Christus allemaal zouden tonen wanneer Christus vraagt naar de invulling van zijn gebod, namelijk de naastenliefde.


"De volgende zal er zich op beroemen dat hij zestig jaar lang nooit geld heeft aangeraakt – tenzij zijn vingers beschermd waren door twee paar handschoenen."[bron?]

Voor Erasmus is het duidelijk dat de monniken, strevend naar de naastenliefde, verre van vrome mensen zijn.

Hoofdstuk 57: De inhalige bisschoppen[bewerken]

Erasmus bekritiseert de levenswijze van de bisschoppen. Hij zegt dat dit, uitgebeeld door hun kleding, in schril contrast staat tot hetgeen zij zouden moeten voorstellen (bijvoorbeeld de dubbele mijter met dezelfde knoop die de kennis van het Oude en het Nieuwe Testament voorstelt). Zij vergeten namelijk hun plichten, of dragen deze over aan Christus of Petrus, die toch niets te doen hebben.

Hoofdstuk 58: Ware opvolgers der apostelen[bewerken]

Dit hoofdstuk is vrij identiek aan het vorige, maar dan betreffende de kardinalen. Aangezien zij de opvolgers van de apostelen zijn, zouden zij een sober leven in het teken van het verkondigen van het geloof moeten leiden. Dit is duidelijk niet het geval.

Hoofdstuk 59: Christus’ waardige plaatsbekleder

?[bewerken]

In dit hoofdstuk worden ten slotte ook de pausen aangeklaagd. Erasmus stelt dat de pausen alleen de voordelige zaken van hun functie uitvoeren (excommuniceren). En de andere kantjes bewust vergeten (armoede, …). En ook zij veronderstellen dat Christus of Petrus hun taak wel zullen uitvoeren.

Wie weet is er nu wel een andere vorm van religie?
Of zijn bij sommigen de vormen van het katholicisme nooit verdwenen?

Persoonlijk vind ik het hoofdstuk: "De inhalige bisschoppen" op velerlei manieren van toepassing, ook in de tegenwoordige tijd nog steeds actueel.