@vraagenantwoord,
Je klinkt emotioneel en bezorgd met heel veel vragen, ik weet niet goed hoe te reageren...
Misschien zou je vanavond om 18.00 uur met stichting tekenbeetziekten 09002355627 kunnen bellen? Zoals Els ook schrijft.
http://www.tekenbeetziekten.nl Zij kunnen meer vragen beantwoorden dan ik, en je misschien geruststellen.
Ik kan niet beoordelen of de plek in zijn knietje een EM is of eczeem. Je foto's kan ik op mijn pc niet goed bekijken, mijn beeldscherm is klein en van lage kwaliteit. Typisch van een EM is dat de vlek of ring groter wordt, en dan op een gegeven moment vervaagt. Typisch van eczeem is bijv. dat het erg kan jeuken. Beide worden vaker met elkaar verward, bij mij was dat ook zo.
Ik heb zelf een lymfocytoom (zeldzaam) gehad, ook op mijn oor, die zag er anders uit dan wat ik op je foto kan zien (maar mijn beeldscherm is slecht), roder en dikker en meer op de huid dan in/onder de huid. Maar dat kan verschillend zijn per persoon.
Je schrijft over maandelijkse koorts, de symptomen van de ziekte van Lyme kunnen vanwege de levenscyclus een patroon van 28 dagen hebben. De meeste huisartsen weten/herkennen dat niet. En ook per patiënt is dit verschillend. Ik herken het bij mezelf wel heel duidelijk.
Met een tekenbeet hoef je niet te wachten totdat je eigen huisarts een keer tijd heeft in zijn agenda. Je kan meteen naar de huisartsenpost gaan en zeggen dat je een sterk vermoeden hebt dat hij een tekenbeet had, waarbij je (foto van) knietje en oortje laat zien en de toename van klachten noemt. Noem vooral de rode kring/vlek in zijn knieholte in combinatie met zijn griep-achtige klachten: vermoeidheid, hoest, koorts, overgeven, meer huilen, enz.
Als het de ziekte van Lyme is dan kan hij behandeld worden met bijv. amoxicilline.
(je schreef over ceftriaxon-infuus, dat is nog veel te hevig voor zo'n kleintje)
Het komt vaak voor dat het niet 100% duidelijk is of iemand de ziekte van Lyme heeft of niet.
Je zal dan samen met je arts (of nog een andere arts) de voors en tegens van een behandeling moeten afwegen om tot een besluit te komen. Ook de duur van de kuur kan je aanpassen afhankelijk van hoe jouw zoontje er op reageert.
Je zou op tegenstand van je huisarts kunnen duiden als je binnenkomt en meteen zegt dat je zeker weet dat je zoontje de ziekte van Lyme heeft en je een bepaalde hoeveelheid weken van een bepaalde antibiotica wil. In mijn ervaring houden niet alle artsen hiervan en willen ze soms graag (het idee hebben) dat zij zelf met de diagnose en behandeling komen.
Je zou in het gesprek kunnen vragen of jouw vermoeden kan kloppen.
En je kan vragen of hij/zij bekend is met dat er verschillende behandelingsrichtlijnen bestaan en dat de tests niet altijd uitsluitsel bieden.
Een test heeft altijd zin, als die positief is (wijst op een besmetting) heb je duidelijkheid. (als die negatief is dan heb je geen duidelijkheid, want dat sluit een besmetting niet uit). Standaard krijg je een Elisa-test, je kan vragen om dit hoe dan ook aan te vullen met een Western blot test. Controleer even of dit dan nadrukkelijk vermeld is op het laboratoriumformulier, omdat een lab normaalgeproken pas een Western Blot onderzoek doet als de Elisa positief is.
Het is nooit te laat om te behandelen. Hoe vroeger je erbij bent hoe groter de kans dat je er weer sneller vanaf bent. De meeste mensen genezen dan goed van een antibioticakuur.
Heb je er al eens aan gedacht om je tuin te controleren op teken? Dit kan door met een witte doek (bijv. aan een stok) over het hoge gras te gaan en te kijken of er teken op achter blijven, zie foto's op internet. Bij vochtig weer zitten ze eerder aan de uiteinden van hoog gras, bij erg warm en droog weer kruipen ze onder bladeren. Ze verplaatsen zich bijna niet, blijven jaren op ongeveer dezelfde paar vierkante meter of ze 'liften mee' met iets of iemand die ze hebben gebeten.
Ik ken veel mensen die op die manier hun tuin in de gaten houden. De teken zelf kan je ook testen op of ze de ziekte van Lyme bij zich dragen.
Ik vind je alert. Ook vooral gezien er zo weinig publiekelijke voorlichting is, een scala aan dubieuze internet-informatie, en een tekort aan kennis onder artsen...
Josie
